ဒါကေတာ့ ခုနက ကဗ်ာေလးကို ၿမန္မာလိုၿပန္ထားတာပါ

ကြက္လပ္ေလးမ်ား

ဒီေနရာမွာ ပညာတတ္ေတြေပါတယ္ငါ ဆရာ လုပ္ဖို႔မလိုဘူးကမာၻတစ္ဖက္မွာလမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ ပါရဂူေတြေပါတယ္ငါ ဆရာ၀န္ လုပ္ဖို႔မလိုဘူးကမာၻတစ္ဖက္မွာအသက္ငင္ေနတဲ့ ၀ိညာဥ္ေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ မိုးလံု ေလလံုတယ္ငါ အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္ဖို႔မလိုဘူးကမာၻတစ္ဖက္မွာၾကယ္ျမင္လျမင္ မိသားစုေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ အစာေရစာ၀တယ္ငါ ဘာမွ စိုက္ပ်ဳိးေနဖို႔ မလိုဘူးကမာၻတစ္ဖက္မွာဆာေလာင္ေနတဲ့ အစာအိမ္ေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ လြတ္လပ္မႈေတြ စီးဆင္းတယ္ငါ ေအာ္ဟစ္ေနဖို႔မလိုဘူးကမာၻတစ္ဖက္မွာအပိတ္ေလွာင္ခံ လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္ေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ နီယြန္မီးေတြလင္းတယ္ငါ့ကိုယ္ငါ ထြန္းညႇိစရာမလိုဘူးကမာၻတစ္ဖက္ျခမ္းမွာအေမွာင္ၾကီးစိုးတဲ့ ညေတြမ်ားတယ္။

အမည္မသိ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ ့အဂၤလိပ္ကဗ်ာေလးပါ

Anonymous

Anonymous said...

In this place, There are a lot of ways to educate people.we need to learn how to educate people in here andtry to use those ways for others who really need it at other side of world.


In this place, There are a lot of methods and techniques to take care people health.we need to learn how to take care the health of people in here and try to use those methods for others who really need it at other side of world.

 
In this place, There are very latest technologies for people to live easy.we need to learn how those technologies work in here and try to develop those technologies for others who really need it at other side of world.


In this place, There are a lot of food for people to eat.Also there are full of land at other side of world and planty of food,but we need to know how to grow good food at those land and make sure how to deliver those food to people who really need to eat at there.


In this place, All the people can feel the real taste of the freedom.At the other side of the world, people are fight for a little bit of their freedom and right.We need to give all the best of our help to them and fight for the freedom with them until we lost our life.

 
So please unite and fight together.

ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အခုထိလဲ ၾကိဳက္ေနဆဲ ၿဖစ္တဲ့ အမည္မသိ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ ့ ကဗ်ာေလးကို ၿပန္တင္ခ်င္ပါတယ္

ေဆးရုံ

တစ္ခ်ဳိ  ့က
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့မ်က္နွာ
တစ္ခ်ဳိ  ့က
ဘ၀ကိုေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိဖက္တြယ္
တစ္ခ်ဳိ  ့က
အိမ္သားေတြအတြက္ဟန္ေဆာင္ျပဳံးလို ့
တစ္ခ်ဳိ  ့က
ေနာက္လာမဲ့ဘီလ္စာရြက္အတြက္ရင္ေလးလို့
တစ္ခ်ဳိ  ့က
ညည္းညဴလူးလိမ့္  ငိုေၾကြးေအာ္ဟစ္
တစ္ခ်ဳိ  ့က
ဘုရားတရား ဂုဏ္ေတာ္ေတြပြားလို ့
တစ္ခ်ဳိ  ့က
ေသျခင္းတရားကို မတုန္မလွုပ္
တစ္ခ်ဳိ  ့က
ေသျခင္းတရားကို ရုန္းကန္တြန္ ့ဆုတ္
အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္အဖြားအိုက
မရွိေတာ့တဲ့ အေမကိုတမ္းတ
ရက္ၾကာၾကာေနရမဲ့ လူေတြက
ရြာကိုတမ္းတ
လူနာေစာင့္ေတြရဲ ့
အျပဳံးေတြက ႏြမ္းလ်လ်
ပုလင္းထဲကေသြးေတြက တစ္စက္ျပီးတစ္စက္
အဆင္းေပ်ာက္တဲ့နံရံေတြကေအးတိေအးစက္
ေနေကာင္းသြားမွာပါတဲ့
ဆရာမေလးကအျပဳံးယဲ့ယဲ့
ဆရာ၀န္ၾကီးရဲ ့နွလံုးသားဟာ
ဓာတ္မွန္မွာမေပၚဘူးတဲ့

လူနာတင္လွည္းအသံ
ေအာက္စီဂ်င္တြန္းလွည္းအသံ
နွလံုးသည္းပြတ္မွ ငိုေၾကြးသံ
စိုးရိမ္စိတ္တို ့၏ ရင္ခုန္သံ
အားကိုးရာမဲ့လူနာမ်ား၏ ပင့္သက္ရွုိက္သံ
ေ၀ဒနာညည္းညဴသံ
လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡကိုခဏေတာ့နားလည္လိုက္မိ။ 
(ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ေရးထားတာပါ။ေတာ္ေတာ္ေတာ့ၾကာပါၿပီ)

ဘယ္ႏွၾကိမ္ဖတ္ဖတ္ ဖတ္လိုက္တိုင္း ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္တစ္ခုခု က်န္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

ဘာရယ္ ညာရယ္ မဟုတ္ပဲ ဒီေန ့ ဘေလာ့ စလုပ္ၾကည့္တယ္
အဆင္ေၿပလားမေၿပလားေတာ့ မသိဘူး..:)